Dün 4 yaşındaki oğlumla beraber vakit geçirirken aramızda şöyle bir diyalog geçti:

-Babacım seni çok seviyorum. (durduk yerde, birdenbire!)

-(Biraz şaşkın ama çok keyif almış bir halde) Canım benim ben de seni çok seviyorum. Her şeyden çok..

– İzmir’den bile mi?

– Değil İzmir, dünyanın en güzel şehrinden bile..

Bir kez daha anladım işte: Diğer her şey yalan, bu %100 gerçek: Güzel şehirlerde yaşamak değil, hayatı güzel kılacak sevdiklerinle -her neresi olursa olsun, orada – yaşamak, güzel olan.

İzmir’in güzelliği ayrı, bunu not etmeden bu yazıyı bitirmeyelim.